Hondenlevens deel 3: de wraak van de wandelaar
- Gegevens
Je loopt te genieten van de natuur en staat opeens oog-in-oog met een razende hond. Het derde deel in mijn serie over de honden in mijn leven: Hoe onschuldige wandelaars op het platteland het leven zuur wordt gemaakt maar toch kunnen overleven dankzij een piep van 25 duizend Herz.
- Gegevens
Mijn hondenlevens deel 2: Pasja, de bangeschijter
- Gegevens
De angst voor de dondergod, voor hagel, voor vuurwerk en voor een zachte regenbui. Deel 2 in mijn korte serie verhalen over de honden die mijn levenspad kruisten: Pasja.
- Gegevens
Onze leraar Frans, het dichtertje
- Gegevens
Voor de laatste keer een verhaal over mijn oude leraar Frans: Edgard Lemaire, na zestig jaar nog altijd niet vergeten. Over zijn twee dichtbundels, de ontvangst daarvan, en zowaar een teruggevonden ‘nieuw’ gedicht.
- Gegevens
Mijn hondenlevens deel 1: Hoe een agressieve hond een lief jongetje voorgoed de stuipen op het lijf joeg
- Gegevens
Al toen ik vier jaar was, ging het fout tussen mij en de hond. Een al te agressief blaffend vervaarlijk monster maakte voorgoed een einde aan een mogelijke relatie met de trouwste vriend van de mens. Toch bleven ze mijn leven binnenkomen. Een overzicht van mijn hondenlevens. Deel 1: Tristan, de jachthond.
- Gegevens
‘Bonjour Monsieur Lemaire’, zestig jaar later
- Gegevens
Zestig jaar geleden verhuisde het Zaanlands Lyceum van de Westzijde in Zaandam naar een gloednieuw onderkomen aan de Vincent van Goghweg. Het oude gebouw was vervallen en voldeed niet meer aan de eisen van de tijd. Toch hielden veel leerlingen van het statige neo-klassieke cultuurpaleis; de latere cineast Ot Louw maakte er met een aantal vrienden zelfs een film over, die nog altijd online is te bekijken.
Tijd voor een terugblik. Hoe zat het ook alweer met de leraar Frans, Edgard Lemaire? Op het lyceum moesten we hem aanspreken met ‘Monsieur Lemaire’. Zestig jaar later kan ik zijn twee kleinkinderen Ernst en Rob op dezelfde manier begroeten. Twee mannen die niet alleen op hum ‘bompa’ lijken, maar ook vol herinneringen zitten aan de man, die tientallen jaren leed onder zijn vlucht uit zijn geboorteland België.
- Gegevens
Schaatsenrijden achter de kachel
- Gegevens
Elfstedentochten. Kruiend ijs dat de vuurtoren van Marken bedreigt. IJsbrekers op de Zaan. Gaan we het ooit nog meemaken? Ik hoop van wel, als ik er maar niks mee te maken hoef te hebben. Herinneringen aan de winters uit de jaren vijftig van de vorige eeuw.
- Gegevens
Eindelijk een vriendenboek voor Keimpe Koopmans
- Gegevens
Tien jaar geleden overleed Keimpe Koopmans. In alle stilte, na een leven vol rumoer. Nu krijgt hij alsnog een eerbetoon in de vorm van een bundel verhalen over hem en over zijn krant. Vandaag wordt het eerste exemplaar van het boek ‘Koopmans!!!’ aangeboden aan Amersfoorts burgemeester Lucas Bolsius.
- Gegevens
Moederziel alleen aan de Snouckaertlaan
- Gegevens
Voor de laatste keer kwamen het afgelopen najaar de gepensioneerde journalisten bijeen die in de jaren zeventig werkten op de redactie van Amersfoortse Courant/Veluws Dagblad. Ik had iedere aanwezige uitgedaagd een column voor te dragen met herinneringen aan de krant. Mijn bijdrage bestond uit een beschrijving van het gevoel om 's nachts alleen te zijn in de 'krantenkathedraal'.
- Gegevens
De honderdste dag met Peter van den Berg
- Gegevens
Op de valreep van 2022 overleed mijn geliefde Volkskrant-collega Peter van den Berg, 76 jaar oud. Ik maakte hem in mijn Volkskrant-tijd mee op de eindredactie binnenland, later (en eerder) werkte hij onder meer op de stadsredactie Amsterdam. Voor de Volksknar, het clubblad van het genootschap van ouwe knarren van de Volkskrant, schreef ik over de laatste keer dat ik Peter, toevallig, ontmoette.
- Gegevens
Reizen met Simon
- Gegevens
Mijn broer Simon overleed op 6 december, op zijn 86ste verjaardag. Ik gedenk hem in drie korte verhalen over bijzondere reizen die we samen maakten.
- Gegevens
Met ‘Zaanse Piet’ had Nederland in 1958 wèl aan het WK kunnen meedoen. Misschien
- Gegevens
Het Nederlands Elftal heeft in Qatar de poule-fase overleefd en ontmoet zaterdag het team van de VS. In 1958, het eerste wereldkampioenschap voetbal dat ik me herinner, was Nederland er niet eens bij. Als de Keuzecommissie van de KNVB Zaankanter Piet Kruiver eerder had zien staan, had het heel anders kunnen gaan.
- Gegevens