 |
Deze maand overleed op 82-jarige leeftijd Teus Kamper, voormalig penningmeester van de mahjongbond. De gezelligheid stond bij hem voorop bij het spelen van mahjong.
Ruim tien jaar geleden had hij zich teruggetrokken in Zeeuws-Vlaanderen, ver weg van de mahjong-gemeenschap in de randstad. Met zijn vrouw, ook al zo’n fanatieke mahjongster, ging hij genieten van zijn oude dag. Vanwege de afstand bezochten ze vanaf dat moment nog nauwelijks mahjongtoernooien. Dat zich in diezelfde tijd bij hem een dodelijke ziekte openbaarde, was vette pech. Maar voor Teus Kamper was dat geen aanleiding om bij de pakken neer te zitten. In het appartementencomplex waar ze gingen wonen – prachtig uitzicht over het Vlaamse land – waren Teus en Greet al gauw bezig andere bewoners het spelletje te leren. Uiteindelijk kreeg die ziekte hem toch te pakken. Op 9 maart overleed hij in zijn woonplaats Oostburg, 82 jaar oud.
Teus behoorde tot de oude garde mahjongspelers. Hij was, met zijn eeuwige pijp, een bekende verschijning op tal van toernooien, voor er zelfs maar sprake was van een mahjongbond. Een jaar na de oprichtingsvergadering van de Nederlandse Mahjong Bond, februari 2004 in Utrecht, trad hij toe tot het bestuur, waar hij de portefeuille van penningmeester kreeg. Ik was voorzitter van de jonge bond en vond het prettig samen te werken met Teus, die ordelijk was en zorgde voor een keurige boekhouding.
Als speler was hij een alleseter, bij wie het vooral om de gezelligheid ging. Net als de andere leden van de oude garde speelde hij aanvankelijk mahjong volgens de Nederlandse toernooispelregels, maar hij deed naderhand ook mee aan Hongkong-, MCR- en riichitoernooien, die in een steeds hogere frequentie werden georganiseerd.
Een keer per jaar pasten Greet en hij een weekje op een riant huis van vrienden in Heilig Land Stichting, vlak bij Nijmegen. Mijn mahjongmaatje Sjef Strik en ik keken daarnaar uit, want in die week kregen we steevast een uitnodiging om daar met hen te komen spelen. Dat was dan meestal riichimahjong.
Thuis spelen vonden Teus en zijn vrouw sowieso het gezelligst. Toen zij nog in Boskoop woonden, speelden ze elke maand een avond met hun vrienden Harry en Margriet Koot, afwisselend in Boskoop en in Woerden. Elk jaar op de eerste zaterdag van het voorjaar organiseerden ze bovendien het ‘Spring Toernooi’, voor iedereen met wie ze ooit mahjong hadden gespeeld. Het hoogste aantal deelnemers was twintig; meer konden ze niet kwijt in hun huis. Zes rondes van een uur, vertelde Teus destijds aan verslaggever Jelte Rep van het Mahjong Magazine. “Tussendoor lunchen we, en we snoepen veel. Het gaat om de gezelligheid. Er komt wijn op tafel en een pilsje. Het is een hecht en trouw groepje.”
In juni 2009 brachten Dicky en ik een bezoek aan Teus en Greet in hun nieuwe woonplaats. Vanaf het balkon van hun appartement keken we uit over het Vlaamse platteland. We haalden een portie Chinees eten in het dorp en speelden daarna verwoed een potje mahjong. Het was gezellig, zoals altijd.
