Deze week tien jaar geleden overleed mijn jeugdvriend Rob Berghege.
Wij waren vijftien jaar onafscheidelijk, daarna kwamen huisje, boompje en beestje, gingen onze wegen uiteen en hadden we nog maar sporadisch contact. Pas aan het eind van Robs leven kwamen we weer bij elkaar, toen hij me vertelde dat hij ernstig ziek was. Vanaf dat moment zocht ik hem maandelijks op, als hij tenminste niet te ziek was van de chemotherapie. We haalden herinneringen op en vulden een beetje de gaten op van de delen van onze levens die misgelopen hadden.
Hij overleed vrijdag 9 februari 2014. Ik sprak bij zijn uitvaart en viel daarna één keer voor hem in op zijn wekelijkse klaverjasavondje met zijn vaste maatjes. Zelden zo vies verloren.
Beelden van Rob
Meer verhalen over Rob Berghege
Opgepakt door de Communistische Partij
Wij Droegen Potverdomme Ons Haar Zo Langs Als Wij Wilden
