johnenyoko

The Ballad of John and Yoko roept bij mij verdrietige herinneringen op.

Samen met mijn vriend Rob was ik een van de eerste Beatle-fans in Nederland. Al in 1964 liepen we in Amsterdam over straat met naar voren gekamd haar. Het is moeilijk te geloven, maar in die tijd werd je dan nog nagekeken. She loves you yeah yeah yeah, riepen de mensen die dachten dat ze origineel waren.

Wij haatten Yoko Ono. Wij zagen haar als degene die een einde aan de Beatles heeft gemaakt. Ik werkte in die tijd als verslaggever bij mijn eerste krant, de Zaanlander in Zaandam. Raadsverslagen, dodelijke ongevallen, brandjes. De oplage van de Zaanlander was krap 5000, ook in die tijd al heel weinig.
Een Zaanlander-collega maakte op een gegeven moment de overstap naar de grote concurrent De Typhoon, oplage 25.000 exemplaren. Peter S. Kok, heette hij, en die S. schreef hij omdat dat in die tijd zo hoorde. Je had destijds ook Willem O. Duijs bijvoorbeeld. Peter mocht de jongerenpagina van De Typhoon maken. Dus hij kon elke week naar bandjes en weet ik wat niet al. Stinkend jaloers was ik.
Hij mocht ook naar de Bed In van John en Yoko in het Hilton Hotel. Amsterdam lag per slot van rekening om de hoek. Kennelijk was de drempel heel laag. Nu zou het ondenkbaar zijn dat een kleine regionale krant op bezoek komt bij wereldsterren. Maar Peter schreef zijn stukje. Een mooi stukje. Hij kon goed schrijven.
Een paar jaar later was hij zomaar dood, ik denk nog geen dertig jaar oud. Een tumor in zijn kop. Ik denk nog geregeld aan hem.

The Ballad of John and Yoko is een geweldige Beatle-song, met een verdrietige bijsmaak. Door Yoko, en door Peter S.
Was zij maar gegaan in plaats van Peter.

(Dit verhaaltje heb in geschreven voor de uitzending het Theater van het Sentiment van 16 juli 2009, als herinnering aan The Ballad of John and Yoko.)

Copyright © 2015-2024 Martin Rep | Radboudlaan 14 | 1402 XP  Bussum