Ik houd een nieuwe foto in handen van mijzelf met mijn Puch, gedateerd 13 juli 1967. Vondst in een plakboek waarnaar ik jaren naar op zoek was, zonder te weten of het nog bestond, en of het ooit wel bestaan had. 

Eindelijk, denk ik: eindelijk de oproep om me te laten vaccineren tegen het coronavirus. Een blanco envelop, die ik vol verwachting opentrek. Maar de inhoud is iets totaal anders. Opeens ben ik terug in 2016, bijna vijf jaar geleden.

Lang voor ik me voortbewoog op mijn Puch en in m’n Citroën 2CV, had ik mijn eerste gemotoriseerde ervaring. Dankzij de Solex van mijn schoonzuster.

De avondklok is verlengd tot begin maart. Nederland zit op slot en blijft nog even op slot. Zal er ooit net zo’n nostalgie ontstaan naar deze tijd als naar de autoloze zondagen van begin jaren zeventig?