Sfeer volop in Markthal

AC-verslaggevers voor video-camera

AMERSFOORT - Om kwart voor elf is het afgelopen met het korte bestaan van AC-tv. De honderden aanwezigen in de Markthal klappen enthousiast.

Op het podium gaat een zucht van verlichting door de Amersfoortse Courant-presentatoren van dit eenmalige optreden van de AC-tv: hoofdredacteur Keimke Koopmans, chef stadsredactie Jos Bouten en verslaggeefster Joque (zeg maar gewoon Joke) Mulder. Door hen evenzeer als door het grote team van medewerkers van de Amersfoortse Courant en daarbuiten die deze unieke opzet van presentatie van verkiezingsuitslagen mogelijk hebben gemaakt.

De honderden Amersfoorters die in de Markthal aanwezig zijn, hebben dankzij deze service de ontwikkeling van de stembusuitslagen op de voet kunnen volgen. Tien monitoren staan opgesteld in de hal zelf en het restaurant. Uitslagen, interviews en impressies van de verkiezingsdag in Amersfoort wisselen elkaar af.

Het is zes uur in de middag als Joque moeilijk slikkend in de video-camera kijkt. De afgelopen dagen heeft ze evenals haar collega’s Bouten en Koopmans veelvuldig geoefend voor dit optreden. Maar nu ziet het er bij de generale repetitie alles veel echter uit. “Het lijkt verdorie de presidentsverkiezingen in Amerika wel”, klinkt het bewonderend in een dialoogje tussen wethouder W. Huslage en gemeentelijk voorlichter J.J. Bierens, die het tv-gebeuren bezien. AC-verslaggever Frans Kotterer sjouwt met uitslagenlijsten.

Drie camera’s staan op het podium, bediend door respectievelijk R. Mollerman, P. Schoorman en F. Verhagen van het Amsterdamse video-bedrijf Auvi Com. De beelden worden opgevangen in de ‘regie-wagen’ die buiten, naast de Markthal, staat. In die wagen: Frank van Brakel, parlementair redacteur van Utrechts Nieuwsblad/Amersfoortse Courant, die het gelegenheidsteam in recordtijd klaar heeft gestoomd voor presentatie. Van Brakel schakelt, scheldt en vloekt zelfs af en toe

Ernst

Pas om acht uur, als het bittere ernst is geworden, gaat het goed. Joque babbelt opgewekt in de camera en leidt direct een filmpje in, dat collega-verslaggever Martin Rep eerder op de dag heeft gemaakt in Amersfoort en Hoogland.

Het bestaat uit wat impressies bij stembureaus en de meningen van enkele politiek interessante figuren: VVD-lijsttrekker mevr. Keyser, Hooglandse KVP’er Piet Smink, Hooglandse ex-PvdA’er Piet Brugman en PvdA-lijsttrekker Wim Huslage. UN-redacteur Jan de Graaf assisteerde daarbij als cameraman. Helaas komt tijdens de vertoning van het arbeidsintensieve product het geluid slecht door.

Al dik voor acht uur begint het publiek de Markthal binnen te stromen. “Mijn enige angst is dat er geen hond komt vanavond”, had hoofdredacteur Koopmans eerder op de dag gezegd. Zijn vrees wordt niet bewaarheid. Als tegen half negen de uitslagen binnen beginnen te stromen kan hij al voor flink wat publiek de conclusies trekken, dat D’66 opmerkelijk daalt en en de progressieven min of meer constant blijven.

Drie kwartier later kan hij al de, zoals hij verwacht laatste tussenstand, analyseren: die na 34 van de 53 stembureaus. Jos Bouten voert gesprekjes voor de camera met Hooglander Piet Smink en D’66-lijstaanvoerder mevr. Iet Jager.

De verkiezingsdienst kan daarom zo gesmeerd lopen, omdat het gemeentelijk bureau voorlichting   er voor zorgt dat de uitslagen van de stembureaus in recordtijd in de Markthal komen. Die worden ogenblikkelijk overhandigd aan het AC-tv-team. Daarnaast houdt de gemeente zelf een groot bord met uitslagen bij, waar telkens tussenstanden van een aantal stembureaus worden gegeven. Deze standen worden verder in hoog tempo vermenigvuldigd en ter beschikking van pers en publiek gesteld.

Maar dan, tegen kwart over negen, komt Hans Wiegel binnen en vanaf dat moment is de verkiezingssfeer er helemaal. De jonge liberaal wordt niet, zoals indertijd in Zaanstad, met de Internationale ontvangen, maar wel met luid boegeroep en met gejuich. Ook vanaf dit moment wordt elke melding van VVD-winst bij een stembureau ontvangen met groot gejuich. Als de heer Wiegel wordt geïnterviewd door de heer Koopmans voor de camera, wordt hem het spreken min of meer onmogelijk gemaakt door het boe-geroep van zijn tegenstanders - “Als hier Den Uyl had gezeten, zouden mijn stemmers hem het spreken niet onmogelijk hebben gemaakt”, zegt hij geprikkeld. Het is de vraag, want de VVD’ers betonen zich bijzonder luidruchtig met hun gescandeerd ‘Wie-gel-wie-gel’.

Maar al te graag komen de landelijke en plaatselijke coryfeeën het podium op voor de AC-presentatie.  Bloed, zweet en tranen voor de gelegenheids-presentatoren. En uiteraard van tijd tot tijd gepaste stilte als ‘grote broer’ NOS rechtstreeks uitzendingen verzorgt.

De partijen tellen hun winst uit en likken hun wonden. Tegen kwart voor elf is het afgelopen. Schrijvende pers, radio en tv pakken hun boeltje.

Vandaag is Amersfoort weer een doodgewone gemeente in het midden des lands.

(Dit is een door mij geschreven verslag voor de Amersfoortse Courant van 20 november 1973. Het is een bijlage bij een verhaal over teruggevonden foto’s uit het archief van de krant)