wimlootsWillem Loots, ooit redactielid van de schoolkrant van het Zaanlands Lyceum, leest na meer dan twee jaar het artikel dat ik schreef over die krant, ‘De Projectielantaarn’. Een bijzondere groet uit een ver land, en tevens een opmerkelijke bekentenis. 

Hi Martin, 

Dat er pas twee en een half jaar na de publicatie van je artikel ‘De ondergang van de Projectelantaarn’ op je scherm opeens een reactie mijnerzijds verschijnt, zij me vergeven, hoop ik. Dat heeft niet alleen te maken met het feit dat er meer dan een halve eeuw verstreken is sinds de ondergang van de schoolkrant, maar ook dat ik al dertig jaar aan de andere kant woon, in wat vroeger den Oost werd genoemd. Dat is dus niet de op oostzijde van de Zaan maar inderdaad aan de andere kant van de wereld, op het eiland Bali. Het was mijn broer Cor die me een paar dagen geleden de link stuurde naar martinrep puntenel/zaan/projectielantaarn met de mededeling dat hij mijn naam was tegengekomen. Hoe uitzonderlijk inderdaad!

Acht jaar geleden heb ik een aneurisme in de hersenen overleefd en dat is tegenwoordig nog steeds mijn excuus wanneer ik ooit iemands naam niet meer weet of iets anders ben vergeten: “Neem me alsjeblieft niet kwalijk. Ik ben geopereerd aan mijn geheugen...” Mijn probleem is echter niet zozeer mijn lange- maar meer mijn korte-afstands geheugen. Ik loop soms drie keer de trap op en af en vergeet iedere keer weer dat het doel was om de oplader van mijn laptop te gaan halen. Wel weet ik nog steeds de eerste twee regels van de Odysseia op te dreunen in het Grieks.
Wat ik dus inderdaad niet meer wist is dat ik toen nog door het leven ging als Wim. Het moet later zijn geweest dat ik er op stond om Willem genoemd te worden.

2g na mijLaat me nu echter eindelijk terzake komen. De tijd is gekomen om op te biechten dat ik vele jaren lang een schuldgevoel heb gehad over mijn falen. Ik ben dat nog steeds niet vergeten. Mijn taak in de redactie was namelijk die van penningmeester. Hoewel de exacte vakken niet mijn sterke kant waren kon ik heus wel rekenen. Waar ik echter absoluut niet voor in de wieg was gelegd was om de benodigde sterke arm technieken toe te passen die er nodig zijn om adverteerders daadwerkelijk tot betaling te dwingen. In een latere carrière leerde ik dat aspect van zaken doen kennen als ‘accounts receivable’. Dat de Projectielantaarn in financiële problemen raakte, kwam vooral omdat Wim Loots niet wist om te gaan met zijn debiteurenadministratie. Moge hiermee de geschiedenis zijn rechtgezet?

oosterhuis
 

Overigens bracht de foto van rector Oosterhuis een voorval terug dat ik ook nooit zal vergeten Ik zat nog in de eerste klas toen hij ooit het lokaal binnenviel, een portemonneetje omhoog hield en bars vroeg: Van wie is dit? Toen ik me realiseerde dat het de mijne was en dat ik die per ongeluk in mijn jaszak op de gang had laten zitten, liep ik bedremmeld naar voren.

“Weet jij wel wat je hiermee gedaan hebt, jongen?”

“Nee meneer.”

“Je hebt uitgenodigd tot diefstal!” Hij gaf me notabene een oorvijg. Dat was de eerste en ook laatste in mijn leven en ik zal het nooit vergeten. Het zou niet in mij opgekomen zijn om in de gang mijn hand in andermans zakken te steken. Hij deed dat dus wel.

Met een hartelijke groet uit den Oost

Peace and goodwill,

Willem Loots

Copyright © 2015-2024 Martin Rep | Radboudlaan 14 | 1402 XP  Bussum